بررسی عوامل متعددی که منجر به از دست رفتن ظرفیت باتری می‌شوند

همبستگی بین شارژ و کاهش ظرفیت

با افزایش نسبت قطعات غیرقابل استفاده (محتویات سنگ) در باتری، تعداد قطعاتی که باید پر شوند کاهش می‌یابد و زمان شارژ به طور متناظر کوتاه‌تر می‌شود. این پدیده به ویژه در باتری‌های پایه نیکل و برخی باتری‌های سرب-اسید مشهود است، اما لزوماً در باتری‌های لیتیوم-یونی این‌طور نیست. باتری‌های لیتیوم-یونی قدیمی، توانایی انتقال بار را کاهش داده، مانع جریان آزاد الکترون می‌شوند و در واقع می‌توانند زمان شارژ را طولانی‌تر کنند.

چرخه تخلیه شارژ و قانون تغییر ظرفیت

در بیشتر موارد، ظرفیت باتری به صورت خطی کاهش می‌یابد که عمدتاً تحت تأثیر تعداد چرخه‌های شارژ و دشارژ و مدت زمان استفاده است. فشار ناشی از دشارژ عمیق بر باتری‌ها بسیار بیشتر از فشار ناشی از دشارژ جزئی است. بنابراین، در استفاده روزانه، توصیه می‌شود از دشارژ کامل باتری خودداری کنید و فرکانس شارژ را برای افزایش طول عمر آن افزایش دهید. با این حال، برای کنترل "اثر حافظه" باتری‌های نیکلی و برای تکمیل کالیبراسیون باتری‌های هوشمند، توصیه می‌شود دشارژ کامل منظم انجام شود. باتری‌های لیتیومی و نیکلی معمولاً قبل از اینکه ظرفیت آنها به 80٪ کاهش یابد، به 300 تا 500 چرخه کامل شارژ و دشارژ می‌رسند.

خطر خرابی تجهیزات ناشی از فرسودگی باتری

مشخصات و پارامترهای تجهیزات معمولاً بر اساس باتری‌های نو تعیین می‌شوند، اما این وضعیت را نمی‌توان برای مدت طولانی حفظ کرد. با استفاده، ظرفیت باتری به تدریج کاهش می‌یابد و در صورت عدم کنترل، زمان کارکرد کوتاه شده ممکن است باعث خرابی‌های مرتبط با باتری شود. هنگامی که ظرفیت باتری به 80٪ کاهش می‌یابد، تعویض آن معمولاً در نظر گرفته می‌شود. با این حال، آستانه تعویض خاص ممکن است بسته به سناریوی کاربرد، ترجیحات کاربر و سیاست‌های شرکت متفاوت باشد. برای باتری‌های ناوگان مورد استفاده، توصیه می‌شود هر سه ماه یکبار آزمایش ظرفیت انجام شود تا به سرعت مشخص شود که آیا نیاز به تعویض دارند یا خیر.